Transtorasik Ekokardiyografi de Nekrotik/ Fibrotik Miyokart İçermeyen Hastalarda Cerrahi Revaskülarizasyonun QT Dispersiyon Süresi Üzerine Etkisi

Özet

Giriş: QT dispersiyon süresindeki uzamanın kardiyak aritmiler ve ani kardiyak ölümle ilişkili olduğu bilinmektedir. Miyokardiyal iskemi, hipertrofi k kardiyomiyopati, elektrolit dengesizlikleri, kalp yetersizliği gibi durumların sebep olduğu elektriksel heterojenite QT dispersiyon süresini uzatır. Çalışmanın amacı, transtorasik ekokardiyografi de nekrotik doku içermeyen iskemik miyokardda cerrahi revaskülarizasyonun QT dispersiyon süresi üzerine etkisini incelemektir. Hastalar ve Yöntem: Koroner arter hastalığı nedeniyle cerrahi revaskülarizasyon yapılan hastalar retrospektif olarak tarandı. Dışlama kriterleri uygulandıktan sonra 247 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların elektrokardiyografi leri incelendi. Preoperatif (QTcd0), postoperatif birinci (QTcd1), postoperatif üçüncü (QTcd3) ve postoperatif yedinci (QTcd7) gün düzeltilmiş QT dispersiyon süreleri hesaplandı ve birbirleriyle karşılaştırıldı. Bulgular: QTcd0 (83.6 ± 2.2) ile QTcd1 (55.3 ± 1.7), QTcd3 (50.4 ± 1.2) ve QTcd7 (45.3 ± 1.1) arasında istatistiksel olarak anlamlı fark vardı (sırasıyla p< 0.001, p< 0.001, p< 0.001). QTcd1 (55.3 ± 1.7) ile QTcd7 (45.3 ± 1.1), QTcd3 (50.4 ± 1.2) ile QTcd7 (45.3 ± 1.1) arasında da istatistiksel olarak anlamlı fark mevcuttu (p< 0.001). QTcd1 (55.3 ± 1.7) ile QTcd3 (50.4 ± 1.2) arasında ise istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p= 0.078). Sonuç: Nekrotik/fi brotik doku içermeyen iskemik miyokardın cerrahi olarak revaskülarizasyonu postoperatif birinci günden itibaren QT dispersiyon süresinde anlamlı kısalmaya neden olmaktadır.