Banu Şahin Yıldız, Nazire Başkurt Aladağ, Hakan Kaptanoğulları, Alparslan Şahi̇n

Anahtar Kelimeler: Atriyal fi brilasyon, sol atriyum, sol ventrikül, elektrokardiyografi, ekokardiyografi.

Özet

Giriş: Atriyal fi brilasyon en sık görülen aritmi tipidir. Atriyal fi brilasyon insidansı hemodiyaliz hastalarında artmıştır. Bu çalışmanın amacı hemodiyaliz hastalarında atriyal fi brilasyon prevalansını ve bununla ilişkili antropometrik, hemodinamik ve ekokardiyografi k parametreleri araştırmaktır. Hastalar ve Yöntem: Toplam 154 [72 (%46.8) kadın, 82 (%53.2) erkek] hemodiyaliz hastası çalışmaya dahil edildi. Elektrokardiyografi de P dalgalarının olmaması ve düzensiz RR intervali varlığında atriyal fi brilasyon tanısı konuldu ve hastalar atriyal fi brilasyon olup olmamasına göre iki gruba ayrıldı. Tüm hastalara transtorasik ekokardiyografi yapıldı. Bulgular: Hastaların 7 (%4.5)'sinde atriyal fi brilasyon mevcuttu. Atriyal fi brilasyon olan grupta yaş, sol ventrikül diyastol sonu çapı, sol ventrikül sistol sonu çapı ve sol atriyum genişliği daha fazla iken; atriyal fi brilasyon olmayan grupta ejeksiyon fraksiyon daha yüksekti. Hemodiyaliz hastalarında sol atriyum çapı ve sol ventrikül sistol sonu çapı atriyal fi brilasyonu belirlemede bağımsız prediktörler olarak saptandı (p< 0.05). Sonuç: Hemodiyaliz hastalarında sol atriyum çapı ve sol ventrikül sistol sonu çapı atriyal fi brilasyonu belirlemede bağımsız prediktörlerdir.