Tip 2 Diabetes Mellituslu Hastalarda Kardiyak Otonomik Nöropati ve Plasma Homosistein Seviyesi Arasındaki İlişki

Özet

Giriş: Kardiyak otonomik nöropati (KON) diyabetik hastalarda artmış morbidite ve mortalitenin önemli bir sebebidir. Bu çalışmadaki amacımız diyabetik hastalarda plasma homosistein seviyesi ve anormal kalp hızı toparlanma indeksiyle belirlenen KON arasındaki ilişkiyi incelemektir. Hastalar ve Yöntem: Bu çalışmaya koroner arter hastalığı şüphesiyle efor testi istenen 35 diabetes mellitus (DB) hastası alındı. KON tanısı için kalp hızı toparlanma indeksinin ≤ 21 olması kabul edildi. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen tip 2 diyabetik hastalar normal kalp hızı toparlanma indeksi olanlar (> 21, n= 19) ve anormal kalp hızı toparlanma indeksi olanlar (≤ 21, n= 16) olmak üzere 2 gruba ayrıldı. Gruplar arasında klinik değişkenler, laboratuvar verileriyle yaş, hipertansiyon, hiperlipidemi ve sigara gibi risk faktörleri açısından farklılık yoktu. Ancak anormal kalp hızı toparlanma indeksi olan hasta grubunda homosistein seviyesi ve diyabet süresi normal kalp hızı toparlanma indeksi olan gruba göre anlamlı derecede yüksek bulundu (17.94 ± 5.91 umol/L'e karşı 13.27 ± 2.75 umol/L, p= 0.009 ve 10.06 ± 6.20'ye karşı 6.21 ± 4.87, p= 0.048, sırasıyla). Homosistein seviyesi ve anormal kalp hızı toparlanma indeksi arasındaki ilişki diğer değişkenlerden bağımsızdı [Odds oranı 1.319 (%95 CI: 1.011-1.721), p= 0.041]. Homosistein seviyesi ve kalp hızı toparlanma indeksi arasında istatistiksel olarak anlamlı negatif korelasyon izlendi (r= -0.382, p= 0.024). ≥ 15.02 umol/L homosistein değerinin anormal kalp hızı toparlanma indeksini belirlemede sensitivitesi %75, spesifitesi ise %63.2 olarak bulundu. Sonuç: Tip 2 diyabetik hastalarda plasma homosistein seviyesi ve kalp hızı toparlanma indeksi arasında negatif korelasyon gösteren anlamlı bir ilişki mevcuttur. Diyabetik hastalarda KON'un gelişimi ve takibinde homosistein seviyesinin değerlendirilmesi yardımcı olabilir.