Mitral Darlığı Hastalarında Atriyal Dispersiyon Atriyal Fibrilasyon Gelişmesini Öngördürür: Beş Yıllık Noktacık Takipli Ekokardiyografi Çalışması

Özet

Giriş: Artmış elektriksel heterojeniteyi gösteren atriyal dispersiyon, atriyal fibrilasyon (AF) gelişimi ile ilişkili olabilir. Çalışmamızda hafif ve orta dereceli romatizmal mitral darlığı olan hastalarda noktacık takipli ekokardiyografi ile değerlendirilen atriyal dispersiyonun AF üzerindeki etkilerini araştırdık.

Hastalar ve Yöntem: Çalışmaya sinüs ritminde, asemptomatik veya NYHA 1 semptomları ve romatizmal mitral darlığı olan 62 hasta alındı. Zirve atriyal gerilime kadar geçen süre, iki ve dört odacıklı görüntülerde noktacık takipli ekokardiyografi ile her segment için ölçüldü. Atriyal dispersiyon, tüm 12 sol atriyal segmentte zirve gerilime kadar geçen zamanın standart sapması alınarak ölçüldü. Takip süresinde hastaların ekokardiyografik ve klinik parametreleri AF gelişimine göre karşılaştırıldı.

Bulgular: Takip süresi boyunca (ortalama takip süresi 49.9 ± 12.9 ay), 19 hastada (%30) AF gelişti. Takipte AF gelişmeyen hastalar ile karşılaştırıldığında, AF gelişen hastaların yaşı daha fazla iken (46.8 ± 10.2’ye karşı 35.9 ± 12, p= 0.001), mitral kapak alanı (MVA) (1.38 ± 0.1’e karşı 1.49 ± 0.18, p= 0.02), PALS (13.7 ± 4’e karşı 18.8 ± 5.5, p= 0.001) ve PACS (6 ± 2.3’e karşı 8.2 ± 3.8, p= 0.002), daha düşük saptandı. Ancak atriyal dispersiyon (63.2 ± 13.5’e karşılık 46.1 ± 22.3, p= 0.003) AF’si olan hastalarda artmış olarak saptandı. Çok değişkenli Cox regresyon analizinde yaş, atriyal dispersiyon ve PALS, takipte AF gelişimi için bağımsız öngörücü olarak tespit edildi.

Sonuç: Noktacık takipli ekokardiyografi ile değerlendirilen atriyal dispersiyon, AF gelişimi ile ilişkilidir. Atriyal dispersiyon, antiaritmik ilaç tedavisinin veya antikoagülan tedavinin erken başlatılması için ek bilgi sağlayabilir.